வாசகர்களை, எழுத்தாளர்களாக, பங்களிப்பாளர்களாக மாற்றும் விகடனின் ‘My Vikatan’ முன்னெடுப்பு இது. இந்தக் கட்டுரையில் இடம்பெற்றுள்ள கருத்துகள் அனைத்தும், கட்டுரையாளரின் தனிப்பட்ட கருத்துகள். விகடன் தளத்தின் கருத்துகள் அல்ல – ஆசிரியர்
இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தின் வேகம் பொங்கிப் பெருக்கும் காலத்தில், தேசிய உணர்வு தீப்பற்றி எரிந்த அந்த வரலாற்று தருணங்களில், இந்தியா புதிய வாழ்வை நோக்கிச் சென்றது.
நூற்றாண்டுகளாக நீண்டுகொண்டிருந்த விடுதலைக்கான போராட்டம், ஒரு நவீன தேசத்தை நிர்மாணிக்கத் தேவையான அடிப்படைச் சட்டம்—ஒற்றுமையும் சமத்துவமும் நீதி நிறைந்த அரசியலமைப்பு – அவசியமாகுமென உணர்த்தியது.
அதன் விளைவாக, 1946 டிசம்பர் மாதத்தில் அரசியல் நிர்ணய சபை எனும் வரலாற்றுச் சின்னமான அமைப்பு உருவானது. மூன்றாண்டுகளுக்கு அருகில் நீடித்த ஆழமான சிந்தனைகள், மாபெரும் விவாதங்கள், குடிமக்களின் எண்ணங்கள், தலைவர்களின் தத்துவங்கள் ஆகியவற்றின் கலவையால், உலகின் மிக நீளமான எழுத்துப்பூர்வ அரசியலமைப்பு வடிவெடுத்தது.
அரசியல் நிர்ணய சபையின் தோற்றமும் தத்துவமும்
கிரிப்ஸ் மிஷன் தோல்வியடைந்த பின்னர், இந்தியாவை சுதந்திரத்திற்கு வழிநடத்தும் பெரிய பொறுப்பு, 1946-இல் காபினட் மிஷன் திட்டத்தின் மூலம் வடிவமைக்கப்பட்டது. அந்தத் திட்டத்தின் படி, இந்திய மாகாணங்களில் நடைபெற்ற தேர்தல்களின் மூலம், மாகாண சட்டசபைகள் அனைவரும் தங்கள் மக்கள்தொகையின் விகிதாசாரப்படி அரசியல் நிர்ணய சபை உறுப்பினர்களைத் தேர்வு செய்தன.
ஒவ்வொரு பத்து லட்ச மக்களுக்கும் ஒருவர் என்ற கணக்கில் அமைந்த இந்த அமைப்பு, பல்வகை இனங்கள், மொழிகள், மதங்கள், கலாச்சாரங்கள் ஆகியவற்றை ஒரே மேடையில் கொண்டு வந்த உண்மையான ஜனநாயகக் குழுவாக இருந்தது.
இந்தியாவின் எதிர்காலத்தை நிர்ணயிக்கும் இந்தத் தத்துவச் சபை, மக்கள் ஆட்சியின் முதல் உயரிய வடிவமாக வரலாற்றில் நிலைபெற்றது. இதுவே பாகுபாடற்ற, அனைத்தையும் இணைக்கும் புதிய தேசக் கட்டுமானத்தின் முதல் எழுத்தாக மாறியது.
சபையின் முதல் நாள்: புதிய காலத்தின் விடியல்
1946 டிசம்பர் 9 – இந்திய வரலாற்றின் பொற்குறியீட்டு நாள். அரசியல் நிர்ணய சபையின் முதல் கூட்டத்தை டாக்டர் சச்சிதானந்த சின்ஹா தற்காலிகத் தலைவராக வழிநடத்தும்போது, இந்தியாவின் எதிர்காலம் புதிய பாதையில் முதல் அடியை எடுத்து வைக்கிறதென உணரப்பட்டது.
சில நாட்களிலேயே டாக்டர் ராஜேந்திர பிரசாத் நிரந்தரத் தலைவராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு சபையின் கண்ணியத்தையும், செயற்பாட்டு வலிமையையும் உயர்த்தினார்.
அந்தக் கூட்டத் தொடரிலேயே, இந்திய ஜனநாயகத்தின் ஆன்மாவாக விளங்கும் ஒரு வரலாற்றுச் சின்ன தீர்மானம் முன்வைக்கப்பட்டது. அது – குறிக்கோள் தீர்மானம் (Objective Resolution).
குறிக்கோள் தீர்மானம்: புதிய இந்தியாவின் தத்துவ அறிவிப்பு
ஜவஹர்லால் நேரு சபையின் முன் வாசித்த இந்தத் தீர்மானம், சுதந்திர இந்தியா எதற்காக உருவாகிறது, எந்த மதிப்புகளின் அடிப்படையில் இயங்கும், எந்த உயரிய இலக்குகளை நோக்கிச் செல்லும் என்பதற்கு தத்துவ ரீதியான விளக்கமாக இருந்தது.
இந்தத் தீர்மானம் பின்னர் நமது அரசியலமைப்பின் இதயம் என விளங்கும் அறிமுகவுரையாக (Preamble) மாற்றப்பட்டு, இந்தியாவின் ஒவ்வொரு குடிமகனுக்கும் நீதி, சுதந்திரம், சமத்துவம், சகோதரத்துவம் என்ற நான்கு தூண்களை நித்தியமாக உறுதி செய்தது.
குழுக் கட்டமைப்பு: அரசியலமைப்பின் எலும்புக்கூடு
1947 ஜனவரியில், அரசியலமைப்பு எழுதும் பணிகளை துல்லியமாக நடத்த பல துணைக் குழுக்கள் அமைக்கப்பட்டன.
அவைகள்:
-
வழிப்படுத்தல் குழு
-
சிறுபான்மை பிரச்சினைகள் குறித்த குழு
-
மத்திய அரசின் அதிகாரப் பரப்பு ஆய்வு குழு
-
குடியுரிமை, அடிப்படை உரிமைகள், மாநில உறவுகள் போன்ற பிரிவுகளுக்கு தனித்தனியாக நியமிக்கப்பட்ட குழுக்கள்
இந்த குழுக்களின் பரந்த ஆய்வுகளும் பரிந்துரைகளும், அரசியலமைப்பின் ஒவ்வொரு அத்தியாயத்துக்கும் அறிவார்ந்த அடித்தளமாக அமைந்தன.
தேசியக் கொடியின் பிறப்பு
1947 ஜூலை 22 அன்று அரசியல் நிர்ணய சபை, சுயாட்சி இந்தியாவின் தேசியக் கொடியை அதிகாரப்பூர்வமாக ஏற்றுக்கொண்டது. குங்குமப்பொன், வெண்மையும், பச்சையும் கலந்த திரிவர்ணத்தில் சக்கரத்தின் சுழற்சி—சுதந்திரத்திற்குள் செல்லும் ஒரு தேசத்தின் நித்திய இயக்கத்தை குறித்தது.
வரைவுக் குழு மற்றும் டாக்டர் அம்பேத்கர்
1947 ஆகஸ்ட் 29 அன்று, அரசியலமைப்பை வடிவமைக்கும் மாபெரும் பொறுப்பு வரைவுக் குழுவுக்கு வழங்கப்பட்டது. குழுவின் தலைவராக டாக்டர் பீம்ராவ் அம்பேத்கார் நியமிக்கப்பட்டார். அவரின் சட்ட அறிவு, மனித மரியாதையின் பால் தத்துவ நம்பிக்கை, பாகுபாடற்ற சிந்தனை – இவை அனைத்தும் இந்திய அரசியலமைப்பை உலகின் மிக நுணுக்கமான ஜனநாயக ஆவணமாக மாற்றின.
அவருடன் பணியாற்றிய மனம் திறந்த அறிஞர்கள்:
கே.எம். முன்ஷி, என். கோபாலசாமி ஐயங்கார், அல்லாடி கிருஷ்ணசாமி ஐயர், டி.டி. கிருஷ்ணமாச்சாரி, முகம்மது சாதுல்லா உள்ளிட்டோர்.
இவர்கள் சேர்ந்து ஒரு தனித்துவமான சட்டப்பிரபஞ்சத்தை உருவாக்கினர்.
விவாதங்களின் பெருங்கடல்
1948 பிப்ரவரியில் வரைவு பொதுமக்களுக்கு வெளியிடப்பட்டதும், நாட்டின் பல பகுதிகளிலிருந்து ஆயிரக்கணக்கான கருத்துகள் வந்தன. எட்டு மாதங்கள் அவை ஆராயப்பட்டன.
1948 நவம்பர் 4 முதல் நடந்த விவாதங்களில்:
-
7635 திருத்தங்கள் முன்வைக்கப்பட்டன
-
அவற்றில் 2473 மட்டுமே விவாதிக்கப்பட்டன
-
மொழி, மதச்சார்பின்மை, மாநில உரிமைகள், நீதித்துறை சுதந்திரம், மொழி அடையாளம், போர்—சமாதான கொள்கைகள் போன்றவை தீவிரமாகப் பேசப்பட்டன
இந்த விவாதங்கள் இந்திய ஜனநாயகத்தின் அறிவாற்றலையும், பட்டினச் சிந்தனையையும் உலகுக்கு நிரூபித்தன.
– அம்பேத்கர்
உலகத்தின் சிறப்பம்சங்களின் சங்கமம்
இந்திய அரசியலமைப்பு உலகின் பல முன்னேற்ற அரசியலமைப்புகளை தழுவிய ஒரு சங்கீதம் போன்றது:
-
இங்கிலாந்து – நாடாளுமன்ற முறை, ஒற்றைக் குடியுரிமை
-
அமெரிக்கா – அடிப்படை உரிமைகள், நீதி மறுஆய்வு
-
அயர்லாந்து – அரசு நெறிமுறைக் கோட்பாடுகள்
-
கனடா – கூட்டாட்சி அமைப்பு
-
பிரான்ஸ் – குடியரசுத் தன்மை மற்றும் சுதந்திரம்–சமத்துவம்–சகோதரத்துவம்
இந்த உலக அனுபவங்களின் கலவை, இந்தியாவின் தனித்துவமான அரசியல் சூழலுக்குப் பொருத்தமாக மாற்றப்பட்டது.
ஒப்புதல் நாள்: நவம்பர் 26, 1949
1949 நவம்பர் 26 அன்று, அரசியல் நிர்ணய சபை, அனைத்து வாசிப்புகளையும் முடித்து அரசியலமைப்பை ஏற்றுக்கொண்டது. இந்தப் புனித நாள் இன்று அரசியலமைப்பு நாள் எனக் கொண்டாடப்படுகிறது.
மொத்தம் 2 ஆண்டுகள், 11 மாதங்கள், 18 நாட்கள் கழித்து, இந்திய அரசியலமைப்பு தனது பூரண வடிவத்தை அடைந்தது. ஒரே வரைவு மட்டும் 114 நாட்கள் விவாதிக்கப்பட்டது என்பதே அதன் ஆழத்தைக் காட்டும் சான்று.
ஜனவரி 26, 1950: புதிய யுகத்தின் விடியல்
அந்த மாபெரும் நாளில், இந்திய அரசியலமைப்பு அதிகாரப்பூர்வமாக செயல்படத் தொடங்கியது.
இதன் மூலம் இந்தியா:
-
இறையாண்மை உடையது
-
ஜனநாயகக் குடியரசு
-
பல்பெரும் பண்பாட்டு தேசம்
என்ற நிலையில் சட்டபூர்வமாக உலக மேடையில் தன்னை அறிவித்துக் கொண்டது.
இந்திய அரசியலமைப்பு, மக்களின் ஆவியைப் பிறப்பித்த ஒரு “சமூக ஒப்பந்தம்”.ஒரு மொழி, ஒரு மதம், ஒரு கலாச்சாரம் அல்ல—பல்வகைமைக்கு உறுதியான காவலர். நீதி, சுதந்திரம், சமத்துவம், சகோதரத்துவம் ஆகிய நான்கு நெறிகளை நம் வாழ்வின் நரம்புகளில் ஓடவைத்த ஆவணம்.
இது ஒரு சட்டப்புத்தகம் மட்டுமல்ல;
இந்தியாவின் கனவுகளை ஒன்றாக சேர்த்த ஆவணம். இது ஒரு மக்களின் நம்பிக்கைகளையும், நெறிகளையும்
பாதுகாக்கும் உறுதியான அடையாளம். இது ஒரு ஜனநாயகத்தின் வாழ்வையும் வளர்ச்சியையும். தொடர்ந்து ஒளிரச் செய்யும் நிலையான தீபம்.
இன்று வரை இந்த அரசியலமைப்பு, இந்தியாவின் அரசியல், சமூக, மானுட வாழ்வை வழிநடத்தும் நெறிப்பாலமாக, உலகிற்கே உதாரணமாக திகழ்கிறது.
